naar huis

Mevrouw en meneer D. van kamer 4 vertrekken vandaag.
Mevrouw is hier ter ondersteuning van manlief, die een nieuwe knie heeft gekregen. Zijzelf zit wegens een fout van een chirurg al 16 jaar in een rolstoel. Ze staat zeer positief in het leven ondanks alle tegenslagen, een heel lief mens.
Vooral mevrouw is erg blij, want slapen doet ze hier nauwelijks; er kan niet eens een raam open in de 2-persoonskamers van het zorghotel. Thuis slaapt ze lekker in haar eigen bed met de balkondeuren wijdopen. Meneer D., gepensioneerd diender, zoals hij zichzelf noemt, slaapt daar apart, want hij snurkt nogal luidruchtig.
Maar vannacht had mevrouw geen last van de diender, maar was het feest op de gang. Niet ter gelegenheid van hun aankomende vertrek, maar 2 verzorgenden (vreemd woord eigenlijk) en een bewakingsman vulden hun nachtdienst met wel erg veel gelach en gepraat. Om half 4 is meneer er op af gestapt, helaas, net te laat, de daders stapten net de lift in om een andere verdieping onveilig te maken. Aangezien de knie nog niet helemaal hersteld is voor een snelle achtervolging, besloot meneer ze maar te laten lopen en morgenvroeg te rapporteren.
Beiden hebben vervolgens geen oog meer dicht gedaan. Gelukkig konden ze het avontuur vanmorgen aan de ontbijttafel kwijt.
Want of ik wil of niet, mijn luisterend oor staat altijd open voor de kleine ongemakken van iedereen. En stiekum wordt je hier na een tijdje een beetje familie van elkaar.
Zij gaan lekker naar huis; ik blijf nog even.