zonder gips

Het leven zonder gips is begonnen en het valt mee en tegen.
De operatie gistermorgen ging heel vlot, om 08.00 uur was ik al aan de beurt en om 08.30 was het klaar inclusief het verwijderen van enkel- en polsgips. De uitwerken van de ruggenprik duurde nog 4 uur, maar ondertussen mocht ik wel wat yoghurt en fruit eten. Chris bracht lekkere koffie mee van beneden, dus het wachten duurde niet lang. Ik was wel doodop na de ingreep en het voelde allemaal erg pijnlijk en kwetsbaar. Vooral het zien van mijn pols was niet echt fijn. Ondertussen heb ik van de fysiotherapeute begrepen dat de 7 gewrichtjes in mijn pols door de klap zijn gekanteld, waardoor mijn hand enigzins scheef zal blijven staan! Foto's volgen nog en een beetje ramptoerist komt zelf even kijken!
Na een toch wel pijnlijke en dus slapeloze nacht heb ik vanmorgen mijn eerste "stappen" gezet. Leunend op de hoge rollator mag ik de komende tijd oefenen, terwijl ik mijn enkel 50% mag belasten. Het viel wel mee, alles trekt en lijkt te scheuren, maar uiteindelijk kom ik plat op mijn voet te staan en kan ik een lichte overstap maken. Mijn pols komt ook al enigzins in beweging. De tijd zal het leren in hoeverre ik weer op mijn handen kan gaan staan, het voelt soepel, zegt Sylvia (de fysiotherapeute), terwijl ze mijn pols een halve centimeter heen en weer beweegt. Zij denkt aan nog een week of 2 en ik hoop het.
Ik ga vanavond vroeg naar bed, ik ben kapot; morgenochtend komt mijn kleinzoon Dilan op bezoek.